مثل پارچ بشویم

سیالیت یکی از خواص زیبای آب است. شما می توانید آب را در لیوانی ساده و دسته دار بریزید و یک نفس بنوشید. یا آن را در پارچ های رنگارنگ با طرح های مدرن و جذاب ریخته و سفره خود را زینت بخشید. محتوای هر دو یک چیز است و در نهایت هر دو یک خاصیت را به ما می دهند. اما هنوز هم آدم ها دنبال خریدن ماگ های مختلف هستند تا نوشیدن قهوه های عصر گاهی را در ظروف متفاوت تجربه کنند.

مواد غذایی دیگری نیز یافت می شود که از قانون سیالیت پیروی می کنند. مثلا عسل هم سیال است. اما به اندازه آب شکل نمی گیرد. بلکه مدتی طول می کشد تا به شمایل ظرف مورد نظر در بیاید. یا بعضی مواد مثل چسب چوب آنقدر سفت و سخت هستند که مدتی طولانی می گذرد تا شکل ظرف را بگیرند.

 انسان را مجموعه ای از شرایط محیط، تربیت، معاشرین و واردات مغزی او در سنین مختلف می سازد. پس نباید انتظار داشت انسان بتواند تا این حد و اندازه سیال و انعطاف پذیر باشد. متاسفانه مثل آب بودن برای هرکسی امکان پذیر نیست.

قسمت اول این یادداشت را در اینجا بخوانید

اما در وجود انسان قدرتی به نام «عادت» وجود دارد. بر اساس این قدرت می توانیم شکل خود را تا حدود زیادی تغییر بدهیم. اگر بگوییم شخصیت ما تا حد زیادی در گرو اموری است که به شکل ناخودآگاه سراغ انجام آنها می رویم، بیراه نگفته ایم.

عادت به وسیله «احساس فایده» ایجاد می شود. البته عوامل زیادی در ساختن عادت وجود دارد. اما تشخیص فایده مهم ترین رکن آن است. پس اگر کسی هدفی را برای خودش در نظر می گیرد، برای داشتن حرکتی مداوم به سمت آن هدف چاره ای جز تنظیم عادت هایش ندارد.

ممکنست این تنظیم گاهی به حذف برخی عادت ها و یا به اضافه نمودن عادات دیگری منجر شود. در هرصورت زمانی می توانیم خود را در مسیر پیشرفت ببینیم که مثل چسب چوب کف پارچ زیبای تزیینی گلوله نکرده باشیم و از هر نوع سیالیتی فرار نکنیم.

تداوم به ما شکل می دهد. تداوم در نقاشی و خطاطی شخصیت ما را به یک نقاش یا خطاط نزدیک می کند. شاید همان ابتدای مسیر که شما در کلاس موسیقی ثبت نام می کنید کسی بیخ گوشتان بخواند چقدر مسیر شما تا موزیسین شدن زیاد است. اما اصلی ترین گام قرار گرفتن در فضای علاقه و هدف است.

قسمت دوم این یادداشت را در اینجا بخوانید

از طرفی ارمغان شکل گرفتن در اهداف و ایده آل ها  تداوم است. یعنی چنانچه کسی بتواند این ارتباط دو سویه را حفظ کند، به مرور به شخصیت مورد نظر خودش نزدیک می شود. هدف ایده آل و مناسب هدفی نیست که بعد از انجام یک فعالیت خاص به اتمام برسد. بلکه هدف خوب بال هایش را روی تمام شخصیت شما می گستراند. آنقدر به شما غنای شخصیت می بخشد که شهوت دیده شدن نیز کمرنگ می شود.

وقتی تولید محتوا در راستای علایقمان تبدیل به هدفی مهم بشود، به مرور بر آن اصرار می ورزیم. اصرار سبب می شود در قالب یک محتواگر شخصیت پیدا کنیم. این پروسه می تواند اصلی ترین عامل تداوم ما در مسیر تولید محتوا باشد.